Vanuit een klein Hoekje #1

Daar zit ik dan. Achter mijn laptopje(ik houd het bij een Asus, geen Mac voor mij) in het klaslokaal. Mijn gedachten dwalen af. Ik hoor niks meer. Een klasgenoot vraagt mij iets over wat er verteld is. Ik heb geen idee. Vanuit een hoek uit de klas bekijk ik wat er gebeurt in de les.

Allereerst de docent (ik zal meneer anoniem houden). Bij aanvang van de les bekritiseerde ik samen met een andere klasgenoot zijn schoenen. Verder naar boven kijkend, analyseer je zijn lichaamshaar. Plots bedenk ik me; ik ga weer af op uiterlijk. Als communicatieprofessional in spe is een van de eerste dingen die je leert, het bekijken van de lichaamshouding. Maar wat zegt dat nou over die man? Is dat wat ik wil weten?

Nee! Dus kijk ik maar een andere kant op. Mijn klasgenoten zitten ook verscholen. Gedachten lijken weg te vagen. Een gedicht over een zeester. Niemand let nog op.

Toch wordt de aandacht weer naar de docent gevestigd. Hij heeft een laptop vast en duwt op het scherm. Touchscreen? Nee, echt niet! Heel de klas moet lachen; wat een faal.
Al gauw is de aandacht weer weg. Toch best interessant eigenlijk, hoe snel dat kan gaan. Maar zoals ik ook al geleerd heb op school; je gemiddelde concentratieboog is maar 20 minuten. Niet zo gek eigenlijk, dat toch al de geleerde stof van school, op zijn plek vallen óp school..!

Dus, hoe groot de kleine (soms nutteloze) feiten zijn.